Ars subtilior

Partitura da canción de amor "Belle, bonne, sage" de Baude Cordier, en forma de corazón, con notas en vermello que indican alteracións rítmicas.

A ars subtilior (en galego: "a arte máis sutil") é un estilo música caracterizado pola complexidade no ritmo e na notación, centrado arredor de París e Aviñón, no sur de Francia, e tamén na Coroa de Aragón a finais do século XIV.^[1] Este estilo tamén se atopa no repertorio chipriota francés. O termo utilízase adoito en contraposición ao de ars nova, que se aplica ao estilo musical do período anterior, que abrangue desde arredor de 1310 ata 1370, aínda que algúns investigadores prefiren considerar a ars subtilior como unha subcategoría do estilo anterior.

Balada Fuions de ci, de Jacob de Senleches.

Fumeux fume par fumée, de Solage

O Padua, sidus praeclarum, de Johannes Ciconia

O termo ars subtilior foi cuñado pola musicóloga Ursula Günther en 1960 para evitar as connotacións negativas dos termos "estilo manierista" e "notación amaneirada". Günther baseouse nas referencias existentes no Tractatus de diversis figuris, atribuído a Philippus de Caserta, sobre como os compositores se movían cara a un estilo "post modum subtiliorem comparantes" e desenvolvendo unha "subtiliter magis artem").^[2]^[3]

↑ Hoppin, Richard. Medieval music. W. W. Norton, 1978. Páxinas 472 e 473. [ISBN 0393090906]
↑ Josephson, Nors S. "Ars Subtilior". New Grove Dictionary of Music and Musicians. Ed. Stanley Sadie. Macmillan, 2001.
↑ Günther, Ursula. "Die Anwendung der Diminution in der Handschrift Chantilly 1047". En Archiv für Musikwissenschaft, 17:1–21, 1960

[Hoppin-1] Hoppin, Richard. Medieval music. W. W. Norton, 1978. Páxinas 472 e 473. [ISBN 0393090906]

[2] Josephson, Nors S. "Ars Subtilior". New Grove Dictionary of Music and Musicians. Ed. Stanley Sadie. Macmillan, 2001.

[3] Günther, Ursula. "Die Anwendung der Diminution in der Handschrift Chantilly 1047". En Archiv für Musikwissenschaft, 17:1–21, 1960

[1]

[2]

[3]